مو که دنیا رِ (را) به پات میریزُماشکامه پای چشات میریزُمموج موتِ به دنیا نُمُدُم
مو تو رِ مُخوام فِقَط بِرِیِ خودُمکِلِوَنگ (سرگردون) چشای تو شدُمیره (یار) مو فِدای چشمات مُشدُم
رِفتی و قلب مو رِ خون کِردیکاش مُشُد واز (باز) به مِشَد (مشهد) ورگِردی (برگردی)
دل تو قلبُمِ هاشور مِزِنهموُ وِلی دلُم بِرَت شور مِزِنهتو چشام دوسِت درُم رِ دیدی
مو نُگُفتُم تو خودت فهمیدیدل مو وِصله ی ناجور نُبوددل تو با دل مو جور نُبود
از چشات مو کم محلی دیدُمتو نُگُفتی مو خودُم فهمیدُمتو نُگفتی که مو خودُم فهمیدُم
مو که چشمام تو نخِ چشماتهدل زارُم عمریه رُسواته
بِرِچی (برای چی) چشات با چشمام قهرهبرچی دنیا به کامُم زهره
قربونِ دِستای خوردوت (کوچک) بُرُمقربون چشای جادوت بُرُمتا همی باد موهاتِ میگیره
دل مو لُکَّه مِرِه (جمع شدن ، منقبض شدن) میمیرهدل تو قلبُمِ هاشور مِزِنهموُ وِلی دلُم بِرَت شور مِزِنه
تو چشام دوسِت درُم رِ دیدیمو نُگُفتُم تو خودت فهمیدیدل مو وِصله ی ناجور نُبوددل تو با دل مو جور نُبود
از چشات مو کم محلی دیدُمتو نُگُفتی مو خودُم فهمیدُمتو نُگفتی که مو خودُم فهمیدُم آریا امجد