من از تو شبای تاره؛ شبای تاریک و بی ستاره!کاش که شب سر شه؛ نمیخوام تر شه…چشام باز هوای گریه داره؛ با قلب سردم دل پر دردم…
من لعنتی بازم هواتو کردم؛ از وقتی رفتی آشوبه دنیام!من بدون تو یه کوه دردم؛ یه آسمونم که خالی مونده…
حتی ستارش باهاش نمونده؛ نبودن تو مثل یه سنگه!که شیشه عمر منو شکونده…
وقتی که دوری دل تو دلم نیست؛ یه لبخند ساده روی لبم نیست!مثه یه شبگرد بی نشونم؛ یه تک ستاره توی شبم نیست…
سهم من از تو شبای تاره؛ شبای تاریک و بی ستاره…
کاش که شب سر شه؛ نمیخوام تر شه!چشام باز هوای گریه داره؛ یه آسمونم که خالی مونده!
حتی ستارش باهاش نمونده؛ نبودن تو مثل یه سنگه…که شیشه عمر منو شکونده…
یه آسمونم که خالی مونده؛ حتی ستارش باهاش نمونده
نبودن تو مثل یه سنگه؛ که شیشه عمر منو شکونده صادق خوشحال